Philippine E-Journals

Ang pag-aaral na ito sa diyalogong Ang Republika ni Platon ay gumamit ng dalawang estratehiyang hermenyutikal. Una rito ay ang hermenyutika ng rekontekstuwalisasyon na sumuri sa nilalaman ng Platonikong teksto sa pamamagitan ng paglalagay nitong muli sa kaniyang historikal na kaligiran at sa kaniyang puwesto sa kabuuang kaisipan ng may-akdang ito. Pangalawa ay ang hermenyutikang diyalektikal o diyalohikal na tumingin naman sa politikal na aspekto ng parehong teksto habang pasan ng mambabasa ang mga suliranin at mahahalagang usapin ng kaniyang sariling politikal na sitwasyon. Ito ay upang mabigyan ng karagdagang kabuluhan ang klasikong tekstong ito at para rin mabigyan ng teoretikal na lente ang pagsusuri sa ating sariling lipunan. Ang pangalawang estratehiyang hermenyutikal ay tumutok sa: (1) pagpapahalaga ni Platon sa aristokrasya/monarkiya at kaniyang pagbatikos sa demokrasya; (2) kaniyang pagdalumat sa katarungang politikal bilang pagtuon sa sariling tungkulin at pag-iwas sa anumang pangingialam sa tungkulin ng iba; (3) kaniyang konsepto ng pampublikong edukasyon bilang reaksiyon sa Sopistang sistema ng edukasyon; (4) kaniyang parsiyal na komunismo bilang tugon sa banta ng korapsiyon at nepotismo; (5) diyalektika ng gahum sa pagitan ng indibidwal, pamilya at lipunan; at (6) pangkasariang politika kaugnay sa pagkababae at pagkahomosekswal.

This study on Plato’s The Republic used two hermeneutic strategies. First of these is the hermeneutics of recontextualization that studied the contents of the Platonic text by placing it back to its historical surroundings as well as to its proper place in the overall philosophy of its author. Second is dialectical or dialogical hermeneutics that analyzed the political aspects of the same text while being conscious of the reader’s own political problems and issues in order to provide additional relevance to the classic text as well as a theoretical lens for the examination of our own society. The second hermeneutic strategy focused on: (1) Plato’s valuation of aristocracy/monarchy and his critique of democracy; (2) his conceptualization of political justice as attending to ones’ responsibilities and avoiding interference on the responsibilities of others; (3) his idea of public education as a reaction against the Sophists’ system of education; (4) his partial communism as a reaction against the threats of corruption and nepotism; (5) the dialectics of power among the individual, family and society; and (6) the gender politics of femininity and homosexuality